Sn. :Yakup Osman
Yakup abim sana da çok zahmetlerim olmuş ama senle ilgili en enteresan anım şudur.
günlerden pazardı ve o gün muhtemelen kps sınavım vardı ve öğlenden sonra da Ömer Bektaş başkanım ile uçakla istanbul yolculuğum.
Sabah kalktığımda bayıldım ve kendime geldiğimde sınav için artık geçti. Araklı devlet hastanesi de kontrol için Kanuniye gitmemi önerince beni sen götürdün. çok iyi değildim ve sen de bunun için biraz hızlı gidiyordun.
Daha önceden ölüm tehlikesi yaşadığım anlarda kokmuştum hep ama bu kez, başım çok şiddetli ağırıyor, midem bulanıyor, dengem bozuk, baygınlık hissi yaşıyorum ve kendi kendime "belki de ben gidiyorum, belki de son bakışım dünyaya diyip hemen ardından bir tebessüm kaplıyor yüzümü ve kelimeyi şahadet getirmeye başlıyordum"
bu yolculukta birkaç kez bu hissi yaşadım ve mutlu oldum, ve aklıma geldikçe de mutlu olmaya devam ediyor ve dua ediyorum ölüm geldiği zaman da da inşallah tebessüm eder, kelimeyi şahadeti söylerim diye.
Emeklerin için teşkkürler abim, teşekkürler, teşekkürler.